bu nasıl öğretici!

bugün ağlamaktan gözlerim davul gibi şişti ve burnumu silmekten burnum yara oldu. iyo'nun okuluna gittim bugün. iyo'nun sürekli problem yaşadığı türkçe öğretmeniyle görüşmeye. ama ondan önce müdür yardımcısının yanına gittim ve onunla konuştum. kadın önce ben konuşayım dedi. mevzu şu ki; adam iyo'ya bir önce ki gün, ben böyleyim beni bütün yıl böyle çekmek zorundasın, ha yok çekmek istemessen başka bir okula gidebilirsin bende gitmene yardımcı olurum diyor. ve bunu bütün sınıfın içinde yapıyor. onun öncesinde geçen sene yaşadığımız bir sürü sıkıntılar var o ayrı. yine okul bitimine yakın gidip görüşmüştüm ve tatlıya bağlanmıştı diye düşünürken sen daha dakka bir böyle bir tutum sergile. ne mantıktır ya. hocam "ne olursa olsun karşınızdaki bir çocuk desemde" yok garip bir takıntısı var adamın. iyo nun konuşan ve düşünen bir çocuk olması onu rahatsız ediyor. bi de bana bugün kızınızın sıkıntıları var. sevgiye, şefkate ihtiyacı var ve bunuda benden bekliyor gibi abuk sabuk laflar etmesin mi. adamın boğazına dalıyordum az daha zor tutdular. hayır normalde bu kadar sinirli davranmam, ilaçı bırakmaya çalışıyorum o yüzden de agrasif ve aşırı duygusalım. "sen kimsin dedim ya" hadi kendimden geçtim benim kızımın sana gelinceye kadar bu sevgiyi ve şefkati isteyebilecek bir dünya insan var etrafında, . yani bunu da bırakın bir tarafa senin bir çocuğa sevgi gösterme yöntemin bumudur" diyerekten bir bağırdım hocaya. adam zati okulda mimli her yıl bi-iki veliyle böyle boğaz boğaza geliyormuş. bana bak dedim ben kızımı bu okuldan alırım ama senin ipini de pazara çıkarırım haberin olsun. sen de bu şehirden gitmek zorunda kalırsın dedim. dedim ama elim ayağım boşaldı sinirden yerimde duramıyorum. ağlamak istiyorum ama karşısında ağlamamam lazım. velhasıl bu dersim var deyip çıktı. bende diğer hocalarla konuştum biraz. iyo nun en başarısız olduğu ders matematik. matematik öğretmeni bu olanları duymuş, yanıma geldi ve adamcağız bana şöyle dedi. "siz bu adamla uğraşamazsınız, iyo öyle kıymetli bir öğrenci ki bırakın iyo nun veliliğini ben yapayım" tabi benim göz pınarları artık dayanamadı. ben şor şor başladım ağlamaya. kimse beni durduramıyo. ama nasıl ağlıyorum gözden akan deniz-derya. içimi çeke çeke, hüngür hüngür. kendimi durduramıyorum. sonra buket abla aradı o esnada ben telefonda konuşamıyorum tabi. bunlar atlayıp geldiler. okulun içi hep bi karıştı. bu iş bakana kadar gider, siz okulunuzun düşeceği durumu düşünün diyerekten çıktık okuldan ama. ben akşama kadar ağlamaya devam ettim tabi.
şimdi hal böyleyken iyo artık o sınıfta-bu arada sınıf okulun ve aydının en başarılı sınıfı- olmalı mıdır? başka bir şubeye mi yada okula mı gitmelidir karar veremedim. ama verdiğim bir karar var ki adamın işi-mecazi anlamda değil-ni bitiricem.