bu aralar

yahya kemal in " insan alemde hayal ettiği müddetçe yaşar" ıyla
Nietzsche nin “ümit en son kötülüktür, çünkü işkenceyi uzatır” ı arasında gidip geliyorum. sonra da bunu okuyorum. tekrar okuyorum.

Aldanma ki sen bir susamış rûh, o bir aç;

Sen bir susamış rûh, o bütün ten ve biraz saç.

Ummâna çıkar burda bugün beklediğin yol,

At kalbini girdâba, açıl engine, rûh ol!"