"yine gülecek bi neden lazımm"

işsel durumlarımın artık hayatıma sıkıntı vermesinden sıkıldım. sıkılmaktanda öte bezdim. yıllarını verdiğin, herkeslerden çok çalışıp didindiğin, bir çok şeyi uğruna ihmal ettiğin şeyin; işimin, hayatımı çekilmez hale sokması beni içinden çıkılmaz ruh hallerine sokuyor açıkcası.
böyle düşünüyorken de yeniden birşeylere başlamak, kendini sıfırlamak ta korkutuyor beni. birisi içimdeki saati durdursa, sonra bir müddet dursa. sonra istediğim kadar geriye alsa. aslında bu husustada kızıyorum kendime, neden ileri değil de geri ki sanki. belki de telafi etmem gereken bir çok şey olduğuna inandığım içindir. ama artık onlar geçti-gitti be seviciğim. telafi etsen ne fayda. evet evet vazgeçelim ve ileriye alalım. şöyle kızımın okulunu bitirdiği kendi kendini kaytarabildiği zamanlara, tabi ben o vakit 40 lı yaşlarımda olacağım ama olsun.
offf ya offf.. ofladıkça oflayasım geliyor.
sertab erenerin şarkısı çalıyor beynimde;
"yeni bir iş, yeni bir aşk yine gülecek bir neden lazım".
bi de tabi bunlara sahip olmak için
"bunlar için bana şans lazım. ahhhhhhhh ahhhhhhh bunlar için bana şans lazımmm."