evet malessf gecenin bu saatinde seyrettiğim film bu. neyse ki bitti. evet gerildim. filmin başından itibaren hep şunu düşündüm. bu gençler bi sembol. hayatı sembol ediyorlar. ve ne kadar direnirseniz direnin o size kendi oyununu oynatıyor. belki bunu düşünmemdeki 1. neden çocukların beyaz giyiyor olmasıydı 2.nedense bazen hakikaten kibar da davranarak istediklerine ulaşmaya çalışmalarıydı.
hayat da bizebazen böyle davranmıyor mu?
bazen hiçbir şeyi kontrol edemez hale gelmiyormuyuz ve başkalarının oyunlarını oynamak zorunda kalmıyormuyuz. 3. nedense gençlere karşı bütün masumluğuyla ve cesaretiyle duran sadece o küçük çocuktu. onun için en önemli olan şey hayatta kalabilmek değil, sevdiklerini koruyabilmekti ve malesef ki ilk düşen o oldu.
gerçekte de böyle olmuyor mu?
neyse ben seyrettim ve kendimce almam gereken dersi aldım. ben sevdiklerimi korumaya ve onların mutluluğu için hayatın önüme koyduğu oyunları onun kurallarıyla oynamaya hazırım. ama bu zamana kadar ki deneyimlerim bana şunu da gösterdi ki, kendimi es geçmeden. artık sık sık aynaya bakıp kendimi sevdiğimi söylüyorum doktorcum.
4 yorum:
uslandım artık, oyunbozan değilim mi diyorsun yane ?
çok pis uslandım hemde.
yaa sen benim ne zaman oyun bozucu olduğumu gördün bakim. :P
ben bozabilirmiyim tüm oyunları
bozsanız da kızıyoruz ama küsmüyoruz nasılsa, bozunuz. yenisini oynarız yine birlikte;)
Yorum Gönder